Ostatnia cząstka Dwunastego Kroku jest kontynuowanie raz okazanej pomocy. Winniśmy wciąż służyć wsparciem naszym „podopiecznym”, gdy zaczną stawiać pierwsze kroki na nowej drodze życia i zachęcać ich, żeby jak najczęściej uczęszczali na mityngi. Przekonają się, że w grupie ludzi zachowanie trzeźwości przychodzi łatwiej niż wtedy, gdy człowiek zmaga się samotnie. Odwiedzając nowicjuszy i telefonując do nich, pomożemy im wytrwać w początkowo trudnym postanowieniu niepicia; przyczyniamy się też do podtrzymania ich więzi ze Wspólnotą. Systematycznie kontynuowane wsparcie może przerodzić się w owocne sponsorowanie.

Pytanie: Czy los innych alkoholików obchodzi mnie na tyle, bym towarzyszył im na nowej drodze życia dopóty, dopóki nie staną na własnych nogach?

Dorodne rośliny maja zwykle silne korzenie. Z jednej strony wystrzeliwują w górę, ciesząc swym widokiem spragnione piękna oko świata, z drugiej zaś zapuszczają się głęboko pod ziemię, jako mocny korzeń zapewnia stabilność i umocnią przetrwanie. Ów dwukierunkowy rozwój to naturalne prawo przyrody, a zarazem życiowa konieczność. Im wyższa i potężniejsza jest roślina, tym głębiej musi zapuszczać korzenie. Podobnie rzecz ma się z moim życiem: nie rozkwitnie ono ani nie zaowocuje, jeśli nie zakorzenią się w nim moje nowe poglądy i nawyki, płynące z głębokiej wiary w Boga oraz przekonania o dobru i celowości wszechświata.

Modlę się, aby korzenie mego życia tkwiły głęboko w wierze, co zapewni mi niezmącone poczucie bezpieczeństwa.

..BEZ ROZCKLIWIANIA SIĘ NAD WŁASNĄ WINĄ

Dzień po dniu próbujemy chociaż odrobinę przybliżyć się do Bożej doskonałości. A zatem nie ma powodu płaczliwie się skarżyć ani obwiniać
JAK TO WIDZI BILL, STR. 15

Gdy odkryłem, że w Dwunastu Krokach AA nie ma ani jednego zakazu, byłem naprawdę poruszony – gdyż odkrycie to otworzyło przede mną olbrzymie wrota. I dopiero wtedy uświadomiłem sobie, czym jest dla mnie AA;
AA nie jest programem nakazów, tylko programem zaleceń;
W AA nie panuje zaostrzony rygor, tylko wolność;
AA nie zachęca do płakania nad naszymi wadami i błędami, tylko do pracy nad usunięciem i naprawieniem ich;
AA nie stanowi kary, tylko wybawienie;
AA nie woła: “Biada mi!” za wszystkie moje grzechy – dawne i obecne;
AA woła: “Chwała niech będzie Bogu!” za postępy, które dziś czynię.