Jedną z najwspanialszych cech Wspólnoty AA jest ogromna różnorodność członków. Trafiamy tu z najrozmaitszych miejsc życiowej tułaczki, w różnych stadiach choroby, z nieco odmiennymi przeżyciami i doświadczeniami. Reprezentujemy wszystkie grupy społeczne, wiekowe i zawodowe oraz różne typy charakteru. Wzajemnie się uzupełniamy w naszych mocnych i słabych punktach. W efekcie każde z nas wnosi do całości swój własny, niepowtarzalny wkład. Wspólnota korzysta przede wszystkim z mocnych stron swoich uczestników, pomijając niejako ich słabości. Jest silna nie tylko za sprawą wspólnoty problemu wszystkich członków, lecz także dzięki rozmaitości ich talentów, uzdolnień, zainteresowań. Każdy ma tu szansę dać z siebie to, co jest w nim najbardziej wartościowe, przyczyniając się tym samym do dobra ogółu.

Pytanie: Czy doceniam zalety, talenty i mocne strony innych uczestników Wspólnoty?

Za sprawą Ducha Bożego każdy człowiek jest potencjalnie zdolny do czynienia dobra. Bóg swoją mocą błogosławi ludzkość, posługując się tymi, których natchnęła Jego łaska. Tego, który otwiera się na Bożą Moc, czeka wspaniała przyszłość, pełna nieograniczonych możliwości świadczenia dobra.

Modlę się, ażeby zwątpienie nie wiązało mi rąk i nie powstrzymywało mnie od prób świadczenia dobra.
Modlę się, abym gorąco wierzył, że zdolny jestem je czynić.

...DOBRE I ZŁE

“Boże, Stwórco mój, oddaję Ci w posiadanie, to wszystko co jest we mnie dobre i złe”.
Anonimowi Alkoholicy, str.65

Źródłem radości naszego życia jest dawanie. Uwolnienie mnie od braków – abym swobodnie mógł Służyć – pozwala mi wzrastać w pokorze. Moje braki zostają w pokorze powierzone Bogu i usunięte. Pokora stanowi kwintesencję Siódmego Kroku; a jakiż lepszy sposób na poszukiwanie pokory niż oddanie siebie całego Bogu – z tym co we mnie dobre i co złe – ażeby mógł On usunąć to co złe i uaktywnić to co dobre.