Kiedy uzależniłem się od alkoholu, zaczął on zatruwać moje uczucia do bliskich i przyjaciół, moje plany i zainteresowania, moją godność i szacunek do samego siebie. Zatruwał całe moje życie dopóty, dopóki nie trafiłem do AA. Moje życie już dawno nie było takie szczęśliwe, jak jest obecnie. Ani mi w głowie popełnić samobójstwo. Dzięki Wspólnocie i Bożej pomocy uda mi się nie sięgnąć już więcej po truciznę, jaką jest dla mnie alkohol. Ukierunkowuję swoje myślenie tak, aby słowo "Alkohol" kojarzyło mi się z cierpieniem, trucizną i śmiercią.

Pytanie: Czy wierzę, że jeśli kiedykolwiek sięgnę po alkohol, znów zatruje on całe moje życie?

Swoją kruchość ludzką zasilę Świętą Mocą. Zwiążę z Nią swe życie, gdyż pragnę Dobra na świecie. Uwagę Boga przykuwają nie histeryczne apele, lecz raczej ufne złożenie w Jego ręce, wszystkich naszych zmartwień, słabości i problemów. Przyjmę wobec Siły Wyższej postawę dziecka, które składa w dłonie kochającej matki swój splątany kłębuszek wełny. Bardziej niż natarczywym błaganiem o pomoc radujemy Boga swym zaufaniem.

Modlę się, abym wszystkie moje trudności umiał powierzyć Bogu.
Modlę się, bym potrafił zaufać, że Bóg zajmie się nimi i to w najlepszy dla mnie sposób.

"KAŻDY MA SWOJĄ WŁASNĄ DROGĘ "

Kiedy więc ci, u których problem został rozwiązany, zaoferowali nam duchowa pomoc, nie pozostało nam nic innego, jak ją przyjąć.

Anonimowi Alkoholicy str -21-

Po raz pierwszy wziąłem się za Kroki z obowiązku i konieczności, w skutek czego ogarnęło mnie głębokie zniechęcenie, zwłaszcza w obliczu takich słów jak - odważnie - całkowicie - pokornie - bezpośrednio - jedynie.
Uważałem że Bill W. miał ogromne szczęście, mogąc doznać takiego istotnego wręcz spektakularnego, przeżycia duchowego.
Z biegiem czasu musiałem jednak przyjąć do wiadomości, że mnie pisana jest moja własna droga. Po kilku dwudziestoczterogodzinnych odcinkach należenia do Wspólnoty - głównie dzięki temu, że inni uczestnicy AA dzielili się ze mną na mitingach swoim doświadczeniem - zrozumiałem, że każdy stopniowo znajduje swoje własne tempo pracy nad Krokami. Stosując narzędzia duchowe umożliwiające postęp, staram się żyć w zgodzie z zalecanymi przez Program zasadami. Dziś mogę powiedzieć, że w efekcie pracy nad krokami moja postawa wobec życia, ludzi i wszystkiego, co ma związek z Bogiem, znacznie się polepszyła i uległa przemianie.